Sowiecka agresja na Polskę z 17 września 1939 roku nie zobowiązała Francję i Wielką Brytanię do wypowiedzenia wojny ZSRR. Gwarancje sojuszników Polski obejmowały jedynie konflikt z Niemcami. Jednak nie wykluczano, że Stalin będzie wrogiem w równym stopniu co Hitler. Pytanie brzmiało tylko: czy niemiecko-sowiecki sojusz to jednorazowa akcja przy podziale Polski, czy dłuższa współpraca?

Chociaż w większości przypadków kodeks karny II RP i III RP przewiduje kary za podobne czyny, to w realiach przedwojennej Polski pewne rodzaje przestępstw miały swoją specyfikę, której dziś raczej już nie uświadczymy.

Letni wypoczynek w czasach Polski Ludowej był czymś, co nasi ojcowie i dziadkowie wspominają z dużym rozrzewnieniem i sentymentem. Mimo że pełen był prowizorki, niewygody i braku zorganizowania, to miał jednak swój uroku. Przyjrzyjmy się wiec bliżej, jak kilkadziesiąt lat temu władze PRL organizowały wakacje polskiemu społeczeństwu.

II powstanie śląskie w zbiorowej świadomości nie wyróżnia się specjalnie w triadzie pozostałych zrywów Górnoślązaków. W pamięci Polaków jest to kolejny wyraz walki miejscowej ludności o przyłączenie ich regionu do Polski. Koneserzy kina zapewne znają także wspaniale uwiecznione te wydarzenia w filmie Kazimierza Kutza „Sól ziemi czarnej”. Dzieło to, a zwłaszcza jego niezapomniane sceny z zakrwawionymi powstańcami w białych koszulach, utrwaliło wizerunek II powstania śląskiego jako przegranego zrywu o przyłączenie Śląska do Polski. A to przecież nie jest to prawda.

Rosja bardzo często, gdy przypomina się jej brak rozliczenia zbrodni katyńskiej, wypomina Polsce tragiczny los jeńców sowieckich, podczas wojny polsko-bolszewickiej. W polskich obozach jenieckich miało wtedy zginąć ok. 20 tys. czerwonoarmistów. Tylko czy była to zbrodnia równa Katyniowi?

12 sierpnia 1920 roku w gmachu Prezydium Rady Ministrów dochodzi do spotkania premiera Wincentego Witosa z marszałkiem Józefem Piłsudskim. Komendant wręcza szefowi rządu swoją dymisję z funkcji Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza. Trwa wojna z bolszewikami, wróg naciera na stolicę i nagle tracimy głównodowodzącego?

19 września 1919 roku do Mińska przybywa Józef Piłsudski. Tłumy Polaków, Żydów i Białorusinów wiwatują na ulicach miasta. Uroczyste msze dziękczynne odprawiane są zarówno w kościele, jak i cerkwi prawosławnej. Wieczorem w Domu Szlacheckim dochodzi do spotkania Naczelnika z przedstawicielami społeczności polskiej, żydowskiej, muzułmańskiej i białoruskiej. Naczelny Wódz przemawiając w języku białoruskim obiecuje tej ziemi autonomię w zamian za lojalność dla wspólnej Rzeczypospolitej.

8 maja 1945 roku w momencie podpisania bezwarunkowej kapitulacji wydawać by się mogło, że to koniec III Rzeszy. Jednak wcale to nie było przesądzone. Na północy kraju jeszcze przez dwa tygodnie działał nazistowski rząd i administracja. Wiele też wskazywało na to, że alianci zaakceptują te władze.