25 maja 1948 r. w więzieniu przy ulicy Rakowieckiej na warszawskim Mokotowie strzałem w tył głowy został zamordowany, jak określił to brytyjski historyk Michael Foot, „jeden z najodważniejszych ludzi antyniemieckiego podziemia w okupowanej Europie”, rotmistrz Witold Pilecki. To on w 1940 r. celowo „dał się wywieźć” do obozu Auschwitz, gdzie tworzył konspirację i przekazywał stamtąd raporty na temat niemieckiej machiny zagłady. Pilecki jest chyba dziś najsłynniejszym więźniem tej niemieckiej fabryki śmierci, ale w czasach Polski Ludowej to miano przyznawano wieloletniemu premierowi Józefowi Cyrankiewiczowi. Zdaniem niektórych ten komunistyczny przywódca nie tylko nie pomógł Pileckiemu w trakcie powojennego procesu, lecz także walnie przyczynił się do śmierci rotmistrza. A wszystko po to, aby ukryć wstydliwe fakty z przeszłości.

Feliks Dzierżyński – jeden z tych słynnych Polaków, którzy zapisali się złą sławą. Jego nazwisko budziło grozę w sowieckiej Rosji. Jako szef słynnej Czeki, czyli Wszechrosyjskiej Komisji Nadzwyczajnej do walki z Kontrrewolucją i Sabotażem bezwzględnie eliminował prawdziwych bądź domniemanych wrogów rewolucji. Nie był jednak jedynym Polakiem w strukturach sowieckich służb specjalnych tamtego czasu.

Słowo „Jałta” chyba dla większości Polaków kojarzy się przede wszystkim ze zdradą. To właśnie w tym czarnomorskim kurorcie nasi sojusznicy przypieczętowali powojenny los Polski jako części sowieckiej strefy wpływów. Jednak czy w ogóle wtedy istniała jakakolwiek szansa, by temu zapobiec?

Sulejówek to nazwa urokliwego miasta pod Warszawą. Dzięki jednemu z jego mieszkańców „Sulejówek” to też dziś synonim politycznej emerytury, wycofania z wielkiej polityki na rzecz sielskiego życia. Taka interpretacja to zasługa oczywiście Józefa Piłsudskiego, który w latach 1923-1926 nie pełniąc żadnych wysokich urzędów państwowych żył sobie spokojnie w dworku Milusin w Sulejówku. Historia tego okresu życia Marszałka może być (i pewnie jest) inspiracją dla niejednego obecnie wyoutowanego polityka, gdyż tak naprawdę w Sulejówku Piłsudski spędził bardziej upolityczniony urlop niż polityczną emeryturę.

Lauda – litewski region, który został unieśmiertelniony przez Henryka Sienkiewicza na kartach „Potopu”. To tu żyło liczne grono patriotycznie nastawionej drobnej szlachty, której przewodniczył ród Billewiczów. Po 1918 roku dla polskiej ludności tych ziem przyszły nie najlepsze czasy.

O III powstaniu śląskim czasem się mówi, że był to „cud nad Odrą”. O ile w przypadku podobnego stwierdzenia dotyczącego bitwy warszawskiej jest to określenie przesadzone, to tutaj słowo „cud” jest jak najbardziej adekwatne. Biorąc pod uwagę fatalne dowodzenie, spory i słabość powstańców, to naprawdę cud, że to wszystko skończyło się dla Polski tak dobrze.

We wrześniu 1923 roku na Uniwersytecie Warszawskim odbył się II Międzynarodowy Kongres Badań Psychicznych. Głównym tematem konferencji były próby naukowego wyjaśnienia zjawisk niewyjaśnionych. Prelegentom towarzyszyły damy oraz dżentelmeni o zaskakujących umiejętnościach, na katedrze stały słoje z ektoplazmą, a sporym zainteresowaniem cieszyły się wymyślne przyrządy naukowe oraz fotografie astralne. W kongresie uczestniczyli także przedstawiciele polskiego rządu poważnie zainteresowani poruszanym zagadnieniem.

Według oficjalnej wersji byli to banderowcy, którzy 28 marca 1947 r. pod Jabłonkami w Bieszczadach zorganizowali zasadzkę na konwój, w którym jechał Karol Świerczewski. Od samego początku pojawiło się jednak sporo wątpliwości wokół tej śmierci.