Giacomo Casanova - jeden z najsłynniejszych awanturników w historii, na początku panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego liczył na zrobienie w Rzeczpospolitej wielkiej kariery. Skończyło się to jednak nagłym wyjazdem i obawą o własne życie.

Nie wiem jako to jest obecnie, ale pamiętam, że kiedy uczyłem się w liceum ogólnokształcący (a było to kilkanaście lat temu) w pierwszej klasie na lekcjach języka polskiego, przerabiało się literaturę średniowieczną. Czytaliśmy wówczas m in.: „Bogurodzicę”, „Legendę o Świętym Aleksym” i „Rozmowy Mistrza Polikarpa ze Śmiercią”. Były to oczywiście wiersze o charakterze religijnym. Pierwszym, znanym wierszem świeckim było „O zachowaniu się przy stole”, zwany też „O chlebowym stole”. Poemat ten byłby też pierwszym polskim „podręcznikiem” savoir-vivre’u, a co najciekawsze, w przeciwieństwie do poprzednich, znamy autora tegoż wiersza. Zwał się on Przecław Słota z Gosławic i pełnił urząd burgrabiego poznańskiego, a sam poemat powstał na zamku poznańskim i tu był pierwotnie wygłaszany.

Tak się u generała Józefa Niemojewskiego ułożyło, że w swoim życiu został synem księdza, masonem, biznesmenem, ziemianinem, no i dobrym żołnierzem. Miał spore szanse, by znaleźć się w panteonie narodowych bohaterów, na równi z Janem Henrykiem Dąbrowskim, ale trudny charakter mu to uniemożliwił.

Jednym z najsłynniejszych epizodów związanych z bitwą pod Grunwaldem było wysłanie dwóch nagich mieczy przez wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena królowi polskiemu Władysławowi Jagielle i wielkiemu księciu litewskiemu Witoldowi. Polski władca miał w odpowiedzi zapewnić krzyżackich wysłanników, że mieczów ma dostatek. Dziś jednak akurat konkretnie tych dwóch mieczów nam brakuje.

Czasy pańszczyzny kojarzyć się mogą z zamierzchłym okresem feudalizmu. Na ziemiach polskich proces jej znoszenia rozpoczął się na początku XIX w. w zaborze pruskim, a zakończył w 1864 r. w zaborze rosyjskim. Był jednak obszar Polski, w którym stosunki zbliżone do pańszczyzny zachowały się nawet do lat 30. XX w.

Kwestia zbrodni, jakiej dokonano w latach 1943-1945 na obszarze Wołynia i Galicji Wschodniej wciąż rozpala emocje zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie. Zdaniem strony polskiej, w tym czasie oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii przeprowadziły masową, zaplanowaną eksterminację ludności polskiej. Zbrodnia ta, która pochłonęła życie ok. 100 tys. ludzi wypełnia zatem znamiona ludobójstwa. A jak to wygląda z perspektywy znacznej części ukraińskich historyków?

Wybór Zygmunta Wazy na tron polski wiązał się z nadzieją szlachty na odnowienie, przynajmniej po kądzieli, dynastii Jagiellonów. Pierwsze wrażenie, jakie zrobił szwedzki królewicz nie było jednak najlepsze. Szybko się też okazało, że może się powtórzyć historia ucieczki Henryka Walezego.

Rok 2001. W wyborach do bułgarskiego parlamentu wygrywa Narodowy Ruch Symeon Drugi. Na jego czele stoi nikt inny, jak wciąż posługujący się carskim tytułem Symeon Sakskoburggotski, syn Borysa III i następca bułgarskiego tronu. To jedyny przypadek w historii Europy, gdy monarcha w sposób demokratyczny powraca do władzy.