Po przeprowadzeniu reform lat 1925 i 1926 państwo włoskie stało się całkowicie faszystowskie. Kto utożsamiał faszyzm? Oczywiście Benito Mussolini! To on dzierżył najwyższą władzę i został Duce, czyli Wodzem. Od jego pozycji w systemie władzy rozpoczniemy podróż po egzotycznej, dla współczesnego polskiego obywatela i wyborcy, krainie włoskiego stato totale.

Polska jest państwem, w którym perspektywy populacyjne należą do najgorszych. Przy nieustannie powiększającej się dziurze budżetowej, jaką jest ZUS, zaczynamy mierzyć się z wyżem demograficznym emerytów. Jednocześnie wskaźniki dzietności należą do najniższych na świecie. Co gorsza, chętni do pracy mieszkańcy Polski w wielkiej liczbie wciąż wyjeżdżają na Zachód. Sytuację na rynku pracy poprawił napływ ludności z Ukrainy, ale jest to doraźne lekarstwo, ponieważ wielu z przybyszów prawdopodobnie nie osiądzie w Polsce na stałe, lecz podąży w głąb Unii Europejskiej. Wszystko to w połączeniu z podzielanymi przez większość Polaków obawami co do migracji ludów z Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu tworzy zabójczą dla gospodarki mieszankę. Tak przytłaczające problemy są dobrym powodem, by przypomnieć sobie o tych rodakach, którzy za granicą znaleźli się wbrew własnej woli i marzą o powrocie do ojczyzny.

W komunistycznej propagandzie już od lat 20-tych zaczęto używać terminu faszyzm jako określenia dyskredytującego adwersarzy politycznych. Dostało się wszystkim, na czele z prawicą i Kościołem katolickim. Nie oszczędzono nawet socjaldemokratów, których najtwardsi komuniści tamtych czasów nazywali „socjal-faszystami”. Na lewicy przypinanie łatki „faszyzmu” pozostało modne do dzisiaj. Zapewne nawet Stalin nie przewidział tak wysokiej skuteczności swojej propagandy. Czym naprawdę był faszyzm i jak wypadał na tle pozostałych totalitaryzmów europejskich możemy przekonać się dopiero po głębszej analizie zjawiska, ze szczególnych uwzględnieniem Włoch.

Jak nazwać człowieka, który zdecydował się samotnie przebyć cały kontynent afrykański z północy na południe, i z powrotem, a na dodatek rowerem? Miłośnikiem przygody, niestrudzonym podróżnikiem, bohaterem czy szaleńcem? Na to pytanie niech każdy sam sobie odpowie. Faktem jest, że dokonał tego Polak - Wielkopolanin, choć kresowiak rodem. Co jednak ciekawe, motyw jego podróży, poza oczywiście chęcią poznania Czarnego Lądu, był czysto materialny. Człowiek ten po prostu przez wiele lat nie mógł znaleźć pracy, a miał na utrzymaniu żonę i dwójkę dzieci. Wyruszając w podróż liczył, że będzie mógł pisać reportaże, które następnie będą drukowały gazety w Polsce, a honoraria wysyłać żonie. Jako pierwszy człowiek na świecie, przebył na rowerze całą Afrykę, od Trypolisu na północy, do Przylądka Igielnego na południu, łącznie ponad 40 tys. kilometrów! Jego wyczyn był tak nieprawdopodobny, że wielu ludzi nie mogło w to uwierzyć.

W przeddzień wybuchu II wojny światowej w Wojsku Polskim panowały wręcz euforyczne nastroje. Zdawano sobie sprawę, że pierwsze dni konfliktu mogą być ciężkie, ale liczono, że niedługo później przyjdzie oczekiwane wsparcie brytyjsko-francuskie. A potem nasza armia przeszłaby do ofensywy na Berlin i Królewiec. Rzeczywistość niestety brutalnie zweryfikowała te marzenia. Mimo to niektórym polskim żołnierzom dane było we wrześniu 1939 r. zaatakować terytorium III Rzeszy.

Obóz zagłady w Treblince (SS-Sonderkommando Treblinka) był miejscem kaźni i morderczej pracy dla ok. 800 tys. Żydów. Miał być najsprawniejszym narzędziem mordowania ludności żydowskiej w Generalnej Guberni. Città ideale SS. Było to wyjątkowe miejsce zarówno z perspektywy Niemców, jak i więźniów. Dla pierwszych spełniało określone założenia. Dla drugich to tu wybuchło powstanie, które wielu dało wolność i możliwość rewanżu za doznane cierpienia.

Sowiecki krytyk sztuki Władymir Połonskij mówił, że „karykatura jest najbardziej sprawnym rodzajem broni. Karykatura zabija śmiechem. A przed śmiechem nic nie jest w stanie obronić – ani milionowa armia, ani kamienne mury. Z tego powodu sztuka karykatury – to potężna sztuka”. Bolszewicy bardzo sprawnie i wytrwale stosowali tę broń przeciwko Polakom. W sowieckiej propagandzie w dwudziestoleciu międzywojennym odrodzona Rzeczpospolita była jednym z głównych wrogów.

To właśnie Zagłębie Dąbrowskie miało być, według planów Józefa Piłsudskiego, miejscem, w którym po wybuchu konfliktu zbrojnego – pierwszej wojny światowej, rozpocznie się powstanie. Miało ono zapoczątkować zbrojną walkę Polaków o odzyskanie przez kraj niepodległości.