Czołowy polski geopolityk dr Jacek Bartosiak czasem porównuje sytuację geopolityczną III RP do sytuacji Księstwa Warszawskiego. Podobnie jak to „małe państwo wielkich nadziei” było związane z systemem bezpieczeństwa wytworzonym przez napoleońską Francję tak dziś Polska zależy od polityki USA. Porównanie to może być bolesne, ale trudno odmówić tej analogii pewnej trafności. Księstwo jednak mimo sporej zależności od Paryża przeżyło swoje wielkie chwile, które dały jej nadzieje na powrót do dawnej potęgi. Pierwszą z nich była wojna z Austrią.

Każdy wielki ród arystokratyczny miał swoją siedzibę, która miała na celu odzwierciedlenie jego potęgi i znaczenia. Czasami było nawet kilka takich rezydencji - każda związana z inną z gałęzi danej rodziny. I tak Radziwiłłowie mieli m.in. Nieśwież i Ołykę, Potoccy - Tulczyn oraz Łańcut, Lubomirscy - Nowy Wiśnicz, natomiast Zamoyscy – Kozłówkę.

Jak w przedziwny sposób mogą się zmieniać znaczenia powiedzeń najlepiej ilustruje historia zwrotu „pisz pan na Berdyczów”. Dziś używa się go, by zaznaczyć rozmówcy, że kontakt z nami będzie niemożliwy. Można zatem „pisać na Berdyczów”, bo list/wiadomość i tak do nas nie dotrze. Władysław Kopaliński podejrzewał, że berdyczowska poczta musiała działać fatalnie, skoro tak to miasto zostało zapamiętane. A tymczasem było wręcz przeciwnie.

Ameryka końca lat 60-tych. Ruch hipisowski jest w pełnym rozkwicie. W radiu słychać Janis Joplin, Jimiego Hendrixsa i The Doors. W klubie studenckim w Seattle Liz Kendall (Lily Collins) poznaje przystojnego studenta prawa imieniem Ted (Zac Efron), który zdaje się akceptować fakt, że jest ona samotną matką, ma beznadziejną pracę i raczej kiepskie perspektywy na przyszłość. Tymczasem w mediach coraz głośniej mówi się o serii zaginięć młodych atrakcyjnych kobiet.

Kozaków Zaporoskich zazwyczaj kojarzy się z buntami bądź obroną kresowych stanic przed Turakami i Tatarami. Tymczasem niezwykle ważną częścią ich historii były także pirackie wyprawy. Piraci z Zaporoża siali postrach na najdalszych krańcach Morza Czarnego.

Piłsudski starzał się w zastraszającym tempie. Marszałek coraz częściej zapadał też na różnego rodzaju schorzenia, stało się to szczególnie widoczne po zakończeniu jego kilkuletniego związku z młodszą o blisko 30 lat lekarką Eugenią Lewicką. Już wcześniej, w kwietniu 1928 roku, Piłsudski przeszedł atak apopleksji (udar). Porażenie prawej części ciała cofnęło się względnie szybko, ale chory nie odzyskał już dawnej sprawności w ręce. Obawiano się powtórzenia ataku w znacznie groźniejszej formie. „Komendant już pracować nie może – zwierzał się »Śmigły« byłemu oficerowi Pierwszej Brygady, generałowi Kordianowi Zamorskiemu – i do pracy się zmusza – dzięki swojej litewskiej naturze przejawia we wszystkim dużo (…) w stosunku zarówno do przyjaciół, jak nieprzyjaciół, a wreszcie metodzie zdążania najkrótszą i najprostszą drogą do celu przeciwstawia zawsze doktrynerski pryncypializm, męczenie tematu na wszelkie możliwe sposoby i unikanie ostatecznej decyzji i unikanie konkretnego załatwienia sprawy”.

„Był Benesz i wyszło z tego ha,ha” – w ten prześmiewczy sposób polskie pismo satyryczne „Mucha” skomentowało rozbiór Czechosłowacji i ustąpienie prezydenta Edwarda Benesza. Jego miejsce zajął Emil Hacha – dobroduszny prawnik, który nie zdawał sobie sprawy, jak tragiczną rolę będzie dane mu zagrać w najbliższych latach.

W kraju, gdzie co kilkadziesiąt lat na wskutek różnych wojen płonęły lub ginęły całe archiwa nie może dziwić, że nie zawsze udaje się odtworzyć dzieje jakiejś rodziny. Po dziś dzień nie jest możliwe stworzenie pełnej listy polskich rodów szlacheckich, nie mówiąc już o wnikliwszej genealogii. Dotyczy to także tak zasłużonych rodzin, jak Tetmajerowie.