"Chłopcy z Placu Broni" to niedługa lekturą, którą z pewnością warto poznać w każdym wieku. Książka porusza, daje wiele emocji i sprawia, ze trudno jest oderwać się od poznawania dalszych losów bohaterów. Co powinniśmy wiedzieć o tej historii? Dlaczego jest tak cenna dla czytelników?

Groby generałów i polityków, którzy mieli wpływ na przebieg II wojny światowej dawno porastają już mchem. Obecnie odchodzą na tamten świat również ostatni "zwykli" świadkowie, którzy mogą dać nam świadectwo o tamtych trudnych, a bardzo często tragicznych wydarzeniach. Ich wspomnienia są bezcenne, ponieważ tylko one pozwalają nam poznać i podjąć próbę zrozumienia losu ludności cywilnej. Naszym obowiązkiem jest więc bycie nośnikiem transmisyjnych dla tych informacji - utrwalenie i przekazanie kolejnym pokoleniom. To jednak żmudna i ciężka praca, która nie zawsze przynosi wielki splendor.

Platforma dokumentalna VODYLLA pozyskała od różnych instytucji amerykańskich potężny zbiór autentycznych kronik wojennych. Niemal 200 godzin oryginalnych materiałów archiwalnych wyprodukowanych przez rząd i armię USA w okresie II wojny światowej i innych konfliktów zbrojnych jest w trakcie tłumaczenia na język polski. Od września fani historii będą oglądać na VODYLLI kolekcję „Amerykańskich kronik wojennych” z polskim lektorem.

Nieprzypadkowo III Rzesza uchodzi za jednego z najgroźniejszych polskich sąsiadów w XX wieku. W 1939 roku to właśnie hitlerowskie Niemcy zaatakowały, a następnie brutalnie okupowały terytorium Rzeczpospolitej. Jednak stosunki polsko-niemieckie przed Hitlerem wcale do najlepszych nie należały, a polityka Berlina, choć prowadzona niemilitarnymi środkami mogła być dla Warszawy nawet bardziej brzemienna w skutkach, niż działania nazistów.

W 1603 roku w dobrach księcia Adama Wiśniowieckiego pojawił się człowiek, który zaczął podawać się za cudownie ocalonego syna cara Iwana Groźnego – Dymitra. Historia nazwie go Samozwańcem, ale temu Samozwańcowi rzeczywiście udało się zasiąść na moskiewskim tronie. Jego polska żona Maryna Mniszchówna została zaś pierwszą w historii Rosji koronowaną carycą. Nie stałoby się tak bez wsparcia Rzeczpospolitej. Jednak czy Dymitr Samozwaniec był w istocie polską marionetką?

Biografia Witolda Pileckiego – barwna, burzliwa, na wskroś heroiczna, a przy tym pełna tragizmu – zdawała się idealnym materiałem na scenariusz filmowy. Twórcy ,,Raportu Pileckiego”, który od 1 września gości na ekranach kin, przedstawili ją rzetelnie i solidnie, chociaż czegoś tej produkcji zabrakło… Być może pewnej artystycznej spójności i zamysłu?

W sierpniu 1920 roku doszło do wielkiej mobilizacji społecznej, która umożliwiła odparcie bolszewickiego najazdu na Polskę. Nie wszyscy jednak Polacy i mieszkańcy Rzeczpospolitej chcieli walczyć z Armią Czerwoną. Nie brakowało takich, którzy poparli Sowietów. Kim oni byli i jakie były ich motywacje?

25 maja 1948 r. w więzieniu przy ulicy Rakowieckiej na warszawskim Mokotowie strzałem w tył głowy został zamordowany, jak określił to brytyjski historyk Michael Foot, „jeden z najodważniejszych ludzi antyniemieckiego podziemia w okupowanej Europie”, rotmistrz Witold Pilecki. To on w 1940 r. celowo „dał się wywieźć” do obozu Auschwitz, gdzie tworzył konspirację i przekazywał stamtąd raporty na temat niemieckiej machiny zagłady. Pilecki jest chyba dziś najsłynniejszym więźniem tej niemieckiej fabryki śmierci, ale w czasach Polski Ludowej to miano przyznawano wieloletniemu premierowi Józefowi Cyrankiewiczowi. Zdaniem niektórych ten komunistyczny przywódca nie tylko nie pomógł Pileckiemu w trakcie powojennego procesu, lecz także walnie przyczynił się do śmierci rotmistrza. A wszystko po to, aby ukryć wstydliwe fakty z przeszłości.