W listopadzie 1918 roku obszar dawnej Galicji Wschodniej stał się teatrem wojny między odrodzoną Rzeczpospolitą Polską a Zachodnioukrainską Republiką Ludową. Punktem zapalnym stał się Lwów zarówno dla Polaków, jak i Ukraińców miasto symboliczne. Obydwie nacje nie wyobrażały sobie, że znajdzie się ono poza granicami ich państwa. Cały ten konflikt był nie na rękę Naczelnikowi Państwa Józefowi Piłsudskiemu, który miał własne plany wobec Ukrainy.

W ostatnich latach na rynku wydawniczym ukazało się całkiem sporo publikacji z nurtu tzw. Ludowej Historii Polski. W niej polski chłop jest przedstawiany jako szlachecki niewolnik. Ale czy tak było naprawdę?

Co jakiś czas w rosyjskich dziejach ma miejsce okres Smuty – poważnego kryzysu, który stanowi wręcz egzystencjalne zagrożenie dla Rosji. Na początku XVII wieku w trakcie Wielkiej Smuty Rzeczpospolita opanowała Moskwę, zdobyła Smoleńsk i osadziła polskiego królewicza na carskim tronie. W trakcie kolejnej smuty zapoczątkowanej rewolucją bolszewicką Polska odzyskała niepodległość i wygrała wojnę z Rosją. Następny rosyjski kryzys, tym razem pod koniec XX wieku również był dla nas łaskawy.

W nocy z 17 na 18 września 1939 roku Naczelny Wódz marszałek Edward Śmigły-Rydz opuścił terytorium Rzeczpospolitej i udał się do Rumunii, gdzie został internowany. W kraju pozostały walczące już nie tylko z Niemcami i wspomagającymi ich Słowakami, ale też Sowietami jednostki Wojska Polskiego. Co skłoniło Naczelnego Wodza do takiej decyzji? Jakie miał alternatywy?

W drugiej połowie XIX wieku cześć polskich elit politycznych w zaborze rosyjskich postanowiło ograniczyć, a nawet wyrzec się aspiracji narodowych. W skrajnych przypadkach postulowano rozpłynięcie się narodu polskiego wśród Rosjan. Polacy mieli się stać przykładnymi obywatelami i patriotami rosyjskiego imperium.

Temat reparacji za II wojnę światową od Niemiec od kilku lat jest podgrzewany przez polskich polityków. 1 września sejmowa komisja pod przewodnictwem posła Solidarnej Polski Arkadiusza Mularczyka opublikowała specjalny raport na ten temat reparacji za II wojnę światową. Ale czy jest w ogóle o co kruszyć kopie? Jakie są realne szanse, że Polska dostanie od Republiki Federalnej Niemiec jakiekolwiek pieniądze? Jak wyglądały rozliczenia polsko-niemieckie po 1945 roku?

W trakcie wojny polsko-bolszewickiej pewna grupa państw oczekiwała, że bitwa warszawska zakończy się polską klęską. Wizja sowieckiego podboju Rzeczpospolitej i marsz Armii Czerwonej ich nie przerażała. Liczyły się tylko, czasem bardzo, krótkotrwałe bieżące interesy, które można było osiągnąć po zniszczeniu państwa polskiego. Działania tych państw utrudniały Polakom walkę i osłabiały pozycję naszego kraju na arenie międzynarodowej. W naszym najnowszym materiale przedstawiamy państwa, które szkodziły nam w 1920 roku.

W 1587 roku dziedzic korony szwedzkiej Zygmunt Waza zasiadł na tronie polskim. Rzeczpospolita i Szwecja tworzyły odtąd wspólny antymoskiewski sojusz, który po kilku latach przekształcił się w unię połączoną osobą władcy. Polski król stał się tym samym najpotężniejszym władcą w tej części Europy, a pod jego berłem znalazła się niemalże całość bałtyckiego wybrzeża i obszary od koła podbiegunowego aż po stepy czarnomorskie. Jednak na drodze do utrwalenia związku Rzeczpospolitej i Szwecji stanęły przeszkody, które okazały się trudne do pokonania.