W drugiej połowie XIX wieku cześć polskich elit politycznych w zaborze rosyjskich postanowiło ograniczyć, a nawet wyrzec się aspiracji narodowych. W skrajnych przypadkach postulowano rozpłynięcie się narodu polskiego wśród Rosjan. Polacy mieli się stać przykładnymi obywatelami i patriotami rosyjskiego imperium.

Temat reparacji za II wojnę światową od Niemiec od kilku lat jest podgrzewany przez polskich polityków. 1 września sejmowa komisja pod przewodnictwem posła Solidarnej Polski Arkadiusza Mularczyka opublikowała specjalny raport na ten temat reparacji za II wojnę światową. Ale czy jest w ogóle o co kruszyć kopie? Jakie są realne szanse, że Polska dostanie od Republiki Federalnej Niemiec jakiekolwiek pieniądze? Jak wyglądały rozliczenia polsko-niemieckie po 1945 roku?

W trakcie wojny polsko-bolszewickiej pewna grupa państw oczekiwała, że bitwa warszawska zakończy się polską klęską. Wizja sowieckiego podboju Rzeczpospolitej i marsz Armii Czerwonej ich nie przerażała. Liczyły się tylko, czasem bardzo, krótkotrwałe bieżące interesy, które można było osiągnąć po zniszczeniu państwa polskiego. Działania tych państw utrudniały Polakom walkę i osłabiały pozycję naszego kraju na arenie międzynarodowej. W naszym najnowszym materiale przedstawiamy państwa, które szkodziły nam w 1920 roku.

W 1587 roku dziedzic korony szwedzkiej Zygmunt Waza zasiadł na tronie polskim. Rzeczpospolita i Szwecja tworzyły odtąd wspólny antymoskiewski sojusz, który po kilku latach przekształcił się w unię połączoną osobą władcy. Polski król stał się tym samym najpotężniejszym władcą w tej części Europy, a pod jego berłem znalazła się niemalże całość bałtyckiego wybrzeża i obszary od koła podbiegunowego aż po stepy czarnomorskie. Jednak na drodze do utrwalenia związku Rzeczpospolitej i Szwecji stanęły przeszkody, które okazały się trudne do pokonania.

W trakcie powstania warszawskiego w okolicach stolicy stacjonowały jednostki armii węgierskiej. Niemcy chcieli je wykorzystać do tłumienia polskiego zrywy. Jednak Węgrzy nie tylko nie mieli takiego zamiaru, ale wręcz udzielali pomocy powstańcom. Pojawiły się nawet pomysły by wojska węgierskie przyłączyły się do walki Polaków z niemieckim okupantem. Lecz na drodze stanęła wielka polityka.

Stepan Bandera jest czarną postacią polskiej historii. Na Ukrainie jest natomiast zgoła inaczej. Uznawany jako bojownik walki o niepodległość Ukrainy przywódca ukraińskich nacjonalistów otaczany jest w niektórych regionach szczególną czcią. Jednak nie da się uwolnić Stepana Bandery od działań banderowców. Jego zwolennicy dokonywali okrutnych zbrodni na Polakach, Żydach, a także Ukraińcach. Skąd się zatem bierze kult Bandery? Co Ukraińcy wiedzą o rzezi wołyńskiej?

Rzeczpospolita Trojga Narodów jest niespełnionym projektem sięgającym XVII wieku. Idea porozumienia i wspólnoty Polaków, Litwinów i Kozaków, a następnie Ukraińców inspirowała kolejne pokolenia. W XX wieku Józef Piłsudski przewidywał dla Ukrainy rolę polskiego sojusznika i bufora. Potem zarówno wśród polskich, jak i ukraińskich inteligentów pojawiły się koncepcje polsko-ukraińskiej federacji. Odrodzenie tego typu pomysłów nastąpiło wraz z rosyjską inwazją na Ukrainę.

Wojna Rosji z Ukrainą stanowi niewątpliwie jedno z najważniejszych wydarzeń początku XXI wieku. Zdaniem niektórych, może to być także historyczna szansa na zakończenie rosyjskiego projektu imperialnego. To kiedy się skończy wojna ukraińsko-rosyjska nie sposób przewidzieć. Można jednak w odniesieniu do podobnych sytuacji z historii określić, jakie są możliwe scenariusze dalszego przebiegu wydarzeń.