18 marca 1921 r. w pałacu Bractwa Czarnogłowców w Rydze doszło do podpisania traktatu pokojowego między Polską a Rosją Sowiecką i Ukraińską Republiką Sowiecką. Dla Polski był to moment, kiedy ukształtowana została jej wschodnia granica i tym samym definitywnie kończyła się wojna, w której o mało nie straciła swojej świeżej niepodległości. Jednak dla ówczesnych naszych sojuszników – Białorusinów i Ukraińców traktat ryski był po prostu rozbiorem, a skutki tego jak potraktowała ich wtedy Polska odczuwamy do dziś.

Co jak co, ale Polska ma całkiem bogate tradycje konstytucyjne. Dość powiedzieć, że tą pierwszą konstytucją na naszym kontynencie była Konstytucja 3 Maja. Z kolei w XX wieku mieliśmy aż cztery ustawy zasadnicze (nie licząc tzw. małych konstytucji). A jak na ich tle wypada pierwsza konstytucja II Rzeczypospolitej, czyli Konstytucja Marcowa?

„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego obfituje w cytaty, które weszły potem do języka potocznego. Jednym z nich są słowa Radczyni: „Wyście sobie, a my sobie. Każden sobie rzepkę skrobie”. I niestety, zdanie to także dziś dobrze opisuje rzeczywistość.

PKN Orlen w ostatnich miesiącach zakupiły grupę Polska Press z 20 tytułami prasowymi i portalami, które odwiedza ponad 17 mln użytkowników miesięcznie. Do tego polski koncern paliwowy rozwija swoją działalność w usługach kurierskich czy branży gastronomicznej i coraz ambitnej nakreśla cele również w innych gałęziach gospodarki. Wszystko wskazuje na to, że ktoś tu się stara naśladować koreański model gospodarki. Tylko czy nad Wisłą to ma sens?

W niecałe dwa lata po zakończeniu powstania styczniowego wybuchł kolejny narodowy zryw przeciw rosyjskiemu zaborcy. Tym razem nie miał on miejsca na ziemiach polskich, lecz na dalekiej Syberii.

Wraz z nadejściem kolejnego kryzysu, który dotyka Unię Europejską coraz silniej forsowane są pomysły ściślejszej integracji. Podobne rozwiązania pod koniec XVIII wieku doprowadziły w Stanach Zjednoczonych do przyspieszenia procesów centralizacyjnych. Czy po którymś szczycie Rady Europejskiej możemy obudzić się w federacyjnej Europie i czy jesteśmy na to gotowi?

Serialowej ekranizacji powieści Szczepana Twardocha „Król” w reżyserii Jana P. Matuszyńskiego towarzyszyła wielka akcja promocyjna. Wzmocniły ją entuzjastyczne recenzje, z których mogliśmy się dowiedzieć, że doczekaliśmy się w końcu rodzimej historycznej produkcji na światowym poziomie. Szkoda tylko, że to nieprawda.

18 lutego 1846 roku rozpoczęła się rzeź. Przez kilka następnych tygodni galicyjscy chłopi napadali na majątki ziemskie, mordowali szlachtę, urzędników dworskich i ich rodziny. W tamtym nieszczęsnym czasie zginąć miało nawet 3000 osób, a zniszczono blisko 500 dworów i pałaców. Wokół tych zimowych krwawych wydarzeń, które historia zapamiętała jako rabacja lub rzeź galicyjska, narosło wiele mitów. Do dziś niektórzy uważają, że był to wyraz brutalnego, ale uzasadnionego chłopskiego sprzeciwu wobec ucisku, pańszczyźnie i szlacheckiej dominacji. Ta teza, odziedziczona w spadku po epoce PRL, choć nadal popularna, to w świetle dostępnych faktów trudna jest do obrony.